Geschiedenis van de Chinese taal

In dit artikel bekijken we de geschiedenis van het Mandarijn, met name de geschiedenis van hoe het Mandarijn de belangrijkste Chinese taal werd.

Table of Contents

De behoefte aan een gemeenschappelijke taal

China is een groot land met vele nationaliteiten, talen en dialecten. Als gevolg van de historische ontwikkeling en de geografie, zijn de Chinese dialecten verdeeld in zeven delen: Noordelijk dialect, Wu-dialect, Gan-dialect, Xiang-dialect, Min-dialect, Guangdong-dialect, en Hakka-dialect. Elk dialectgebied kan worden onderverdeeld in verschillende subdialectgebieden. Maar taal is zowel een product als een instrument van de samenleving. Door de sociale migratie en de nationale integratie bleken de vele lokale dialecten in China moeilijk te verenigen en daarom was een nieuwe nationale gemeenschappelijke taal nodig.

De geschiedenis van het Mandarijn

De gemeenschappelijke taal van de Han-nationaliteit (92% van de bevolking in China) bestaat al heel lang, maar de bijzonderheden en de namen van de taal zijn steeds veranderd:

In de Lente en Herfst periode (770B.C-476 B.C.), werd deze gemeenschappelijke taal 'Yǎyán' genoemd
Vanaf de Han Dynastie (202B.C-220 B.C.) werd het "Tōngyǔ" genoemd
In de Ming Dynastie (1368-1644) werd het omgedoopt tot "Guānhuà
In de moderne tijd, na de revolutie van 1911, wordt het "Guóyǔ" genoemd
Na de stichting van het nieuwe China, werd het 'Pǔtōnghuà' genoemd.

De voorganger van Mandarijn: Yayan

De geschiedenis van de Chinese taal begint eerder - maar de eerste taal die kan worden beschouwd als een gemeenschappelijke taal van China is Yayan. Zelfs de naam 雅言Yǎyán betekent 'gewone spraak', of in zekere zin; de meest voorkomende van de dialecten. Yayan werd gevormd in de Xia-dynastie (2070 v. Chr. - 1600 v. Chr.), en verder geformaliseerd in de Shang-dynastie (1600 v. Chr. - 1046 v. Chr.), en rijpte uiteindelijk in de Zhou-dynastie (1046 v. Chr. - 256 v. Chr.), die de oorsprong is van de gemeenschappelijke taal. Verschillende beroemde boeken werden in het Yayan geschreven, bijvoorbeeld de Analecten van Confucius.

Open taal: Tongyu

Tongyu" was de gemeenschappelijke taal van de Han-nationaliteit in de Han-dynastie (202 BC-9 AD) en latere dynastieën. Tongyu 通语 (wat 'open taal' betekent) was niet alleen de eerste taal die gebruikt werd door overheidsambtenaren, kooplieden en geleerden, maar werd ook gebruikt als hulpmiddel om dialecten uit te leggen.

In de Sui- en Tang-dynastieën (581-907) werd het Tongyu verder ontwikkeld op basis van de noordelijke dialecten en kreeg het de status van geschreven taal door de opkomst van gemeenschappelijke literaire werken zoals romans en gedichten. De naam Tongyu werd tot de Yuan-dynastie (1279-1368) gebruikt als synoniem voor "de Chinese taal".

Officiële toespraak: Guanhua

Spoel vele eeuwen vooruit. In het midden van de 20e eeuw werd de taal die door de meeste ambtenaren in de regering werd gesproken, de "taal van de ambtenaren" genoemd. Als je als ambtenaar wilde werken, moest je Guanhua (官话) leren.

Het moderne Chinese woordenboek heeft twee verklaringen voor Guanhua:

De oude naam van Putonghua, die het basisdialect is van de gemeenschappelijke taal van de Han-nationaliteit.
Het noordelijke dialect wordt ook wel Mandarijn genoemd.

Nationale taal: Guoyu 国语

Met nationale taal wordt de taal bedoeld die algemeen door het volk wordt gebruikt. In 1902 ging de Chinees Wu Rulun naar Japan om politiek te studeren. In Japan was hij diep onder de indruk van de verwezenlijkingen van de invoering van de nationale taal in het dialect van Tokio. Terug in China pleitte hij voor de invoering van het Mandarijn op basis van het dialect van Peking. In 1909 was Jiang Qian, een moderne taalkundige, de eerste die "Guo Yu" door "Putonghua" verving.

Normale spraak: Putonghua

Veel talen krijgen niet zomaar organisch vorm: vaak wordt taal ontworpen. In 1906 stelde Zhu Wenxiong niet alleen de naam "Putonghua" voor, maar definieerde hij ook het doel als "gemeenschappelijke woorden in alle provincies". Na de oprichting van de Volksrepubliek China werd de officiële naam van de moderne Chinese gemeenschappelijke taal officieel Putonghua genoemd tijdens de "Nationale conferentie over de hervorming van het karakter" en de "Academische conferentie over de standaardisering van het moderne Chinees", die in oktober 1955 plaatsvond.

Mandarijnse taal

Op 6 februari 1956 vaardigde de Chinese Staatsraad de "instructie ter bevordering van het Putonghua" uit, die de betekenis van het Putonghua toevoegde en verbeterde, en formeel bepaalde dat het Putonghua "de fonetiek van Peking als de standaarduitspraak neemt, het noordelijke dialect als het basisdialect neemt, en de typische moderne alledaagse geschriften als de grammaticale norm neemt". Het woord "Putonghua" is op grote schaal gebruikt met een duidelijke connotatie, in de meeste gevallen als synoniem voor "de Chinese taal".

Voordelen van Mandarijn

Mandarijn Chinees is een prachtige taal. Wat de uitspraak betreft, overheersen de klinkers in de lettergreepstructuur, en elke lettergreep heeft een toon. Deze kenmerken maken het Mandarijn vol cadans, harmonie en aangename muzikale schoonheid.

In termen van woordenschat is disyllabisch dominant, de woordvorming is flexibel en divers, en de woordenschat is rijk, waardoor complexe sociale verschijnselen kunnen worden weergegeven en delicate gedachten en gevoelens kunnen worden uitgedrukt. Wat de grammatica betreft, is de combinatie van taaleenheden op alle niveaus consistent. Woordvolgorde en functiewoorden zijn de belangrijkste combinatiemiddelen.